Een
gedeelte van mijn jeugd heb ik in internaten doorgebracht.
Toen
ik ongeveer 16 jaar was, leerde ik voor kleermaker in het internaat. Maar de
kleermakerij werd gesloten.
Er
volgde felle discussies en ruzies met de directeur, maar ze konden geen goede
andere opleiding geven. Dus ik verliet het internaat.
Zonder
diploma, zonder opleiding, op straat.
Wij waren arm, er was geen geld om een andere opleiding te volgen.
Dus
ik moest werk zoeken. Maar hoe?
In
het internaat leerden wij bidden en nog eens bidden en hoe zondig de
buitenwereld kon zijn, maar hoe zou het echte leven zijn?
Mijn
moeder kon mij niet helpen, zij was nog steeds in de rouw om haar overleden
echtgenoot. Toen miste ik mijn vader heel erg, een vader die mij raad kon
geven, een vader die mij de weg kon wijzen.
Het
werk in de mijnen en de steengroeve was te zwaar voor mij.
Toen
ben ik in de kranten bij de advertenties gaan zoeken.
Er
werd wel personeel in hotels gevraagd, ook voor "facchino". Ik had
geen idee wat voor werk dat was, maar ik solliciteerde toch.
Het
antwoord kwam snel, ik kon meteen beginnen, ergens aan het Gardameer. Het
salaris was niet hoog, maar ik kreeg kost en inwoning.
Dus
de koffer ingepakt en op reis. Na uren met de trein en bus ben ik toch op mijn
bestemming gekomen.
Het
was een leuk hotel, niet groot en met jong personeel. Het werk was wel zwaar,
ik moest de bagage uit de auto's halen en met de gasten naar de kamer brengen. Ook
moest ik de kamer en gangen schoonmaken. En wel eens achter de balie de gasten
helpen.
Veel
vrije tijd had ik niet, maar ik voelde me goed en bovendien werkte ik samen met
een leuk kamermeisje. Ook waren de gasten aardig en gul met fooien.
Daar
werd ik voor het eerst verliefd en vond dat de wereld nog niet zo slecht was. Ik
werd verliefd op een van de meisjes die in de eetzaal werkten. Zij heette
Annamaria. Wij gingen, in ons vrije tijd, samen uit. Ik was te verlegen om
tegen haar te zeggen dat ik van haar hield.
De
maanden gingen snel voorbij. Ontelbare koffer heb ik gesjouwd, dagelijks
ongeveer 23 kamers schoongemaakt en de vloeren in de was gezet. Ook hielp ik de
kamermeisje met het opmaken van de bedden.
Dit
was een mooie zomer, maar hij ging voorbij. Eind september was het hotelseizoen
afgelopen en werd het tijd om afscheid van de leuke collega's te nemen en
helaas ook van de mooie Annamaria.
Dit
deed mij veel pijn, maar het was niet anders. Zij ging terug naar haar eigen
dorp ver weg en ik weer naar mijn dorpje in de bergen.
Er
was geen werk in de buurt, dus ik ging in andere hotels werken.
Bij
deze hotels trof ik het slechter, ze gingen niet goed met personeel om. De
huisvesting en het eten waren slecht, wij moesten hard werken en waren nooit
vrij.
Daardoor
kwam ik steeds in conflict met de eigenaars, waarop ik vertrok en weer in een
ander hotel ging werken. Soms kreeg ik mijn salaris niet uitbetaald, maar ik
ging toch, weer in een ander hotel.
Waarom
weet ik nu eigenlijk ook niet, misschien wilde ik nieuwe steden zien, dingen
ontdekken, meer mensen ontmoeten.
En ook
de leuke kamermeisjes die er werkten. Maanden werkten we samen, allemaal waren
we ver van huis. De meesten waren ongetrouwd, zonder vriend. En als ze een
vriend hadden, was die ver weg.
Ik
kon goed met ze overweg, was behulpzaam en betrouwbaar.
Elke
keer werd ik weer verliefd, weer voor een seizoen, dan op Leslie, op Laura, op
Valentina... En na elke seizoen weer het verdriet van het afscheid nemen.
Wel bleven
we elkaar brieven schrijven, liefdesbrieven, maar ik wist wel dat het niets zou
worden.
En
dan weer op weg naar een ander hotel, weer op stap met mijn koffer, in de hoop
dat er ooit een einde zou komen aan dat gereis.
Maar
dan die keer in een hotel aan het Lago Maggiore. Werk van maart tot september,
in een groot, wel oud hotel. Het werd gerund door een Nederlands echtpaar, zo
goedkoop mogelijk.
En de
jonge meisjes? Hier waren ze niet!
Ik
heb die maanden met een wat ouder kamermeisje samen gewerkt. Zij was wel lief
en wij hebben altijd goed samen gewerkt.
Maar
toen kwam er een jonge vrouw uit Nederland werken. Ze sprak Spaans en na een
tijdje ook wat Italiaans. Ik weet niet wat ze in mij zag, maar praatte graag
met mij en ging met mij uit in onze vrije tijd.
En
door haar was dat het laatste jaar dat ik in een hotel heb gewerkt.
Ik
was weer verliefd, maar deze keer ging zij met mij mee naar mijn dorpje. Ik
vond vast werk en wij zijn gaan trouwen.
Hoe wij
dan in Nederland terecht kwamen? Misschien vertel ik dat wel een andere keer.
Lago
Maggiore vanaf de de Botanische tuin "Alpinia" op 800 meter hoogte.
Copyright © Pierino Smaniotto & Thea Bekers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten