In Italië ben ik in mijn jeugd in internaten verbleven, ver van huis. Opgesloten in ommuurde gebouwen verlangde ik naar mijn kleine dorp, de vrije natuur, mijn moeder en familie en vriendjes. Dag in en dag uit steeds naar de kerk om te bidden, 's morgens en 's avonds. Inderdaad bidden! Al die internaten werden door religieuze nonnen en priesters geleid.
Een van die internaten had als stichter een bijzondere priester, die in de eerste helft van 1800 arme kinderen onderdak en scholing gaf. Zijn volgelingen hadden graag gezien dat deze goede man heilig verklaard zou worden. Maar om door de katholieke kerk heilig verklaard te worden moet je wel wonderen verrichten. Dus, wij kinderen, moesten elke dag bidden dat God deze priester een wonder liet doen. Ik had toen geen idee van het geloof en wonderen, maar ik deed wel mee samen met al die kinderen, bidden en nog eens bidden, zo hard als wij konden. En als die priester heilig verklaard zou worden, zouden wij allemaal een paar dagen naar Rome mogen om dat te vieren! En dat wilden we allemaal wel.
Rome, de hoofdstad van Italië. Wij wisten door de lessen op school al veel van deze stad, maar om hem in het echt te kunnen zien, was een droom. Dan de heilige Vader de Paus te kunnen zien en de enorme Sint Pieterskerk, al die pracht en praal, een heerlijk droom... Helaas hebben we waarschijnlijk toch niet hard genoeg gebeden, er kwam maar geen wonder, dus ook geen Rome.
Nu zijn er alweer 50 jaar voorbij, die ene priester is nu Zalig, maar nog steeds niet heilig. Zelf ben ik nog nooit in Rome geweest, een van mijn dochters wel, jaren geleden op een schoolreis. Kort geleden vroeg ik haar hoe zij Rome ervaren heeft. Veel herinneringen had zij er niet aan, oh ja, de Paus had ze wel gezien, maar ze had meer interesse in de knappe jonge Italianen op het Sint Pietersplein gehad. En op mijn verbaasde reactie: "Het was maar een studiereis, pa!"
PS - In 2016 is Lodovico Pavoni door Paus Franciscus toch heilig verklaart.
Op de Foto: De Sint Pieterskerk ~ © sbego - Fotolia
Copyright © Smaniotto - Bekers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten