donderdag 14 januari 2016

Caffè espresso


"Koffie, koffie, koffie, lekker bakje koffie" klonk uit de luidsprekers van de grote keuken van het ziekenhuis. Op het aanrecht stond een grote percolator te pruttelen. Als de koffie eindelijk klaar was, stormden de koks en de hulpen naar het apparaat om bekers vol te tappen. Daarna kon het werk beginnen. Dit was het dagelijkse ritueel dat ik met verbazing aanschouwde in mijn eerste dagen in Nederland. En dan later bij de pauze weer bekers koffie, koffie bij de vleet. Iedereen was voor deze Italiaan erg behulpzaam, en ze schonken voor mij ook bekers koffie in, wel met koffiemelk, anders smaakte het volgens hen niet. De koffie uit de percolator vond ik niet lekker, maar met koffiemelk was hij helemaal ondrinkbaar voor mij. Voor goed fatsoen dronk ik hem toch maar. Een Italiaan wil goede espresso, alleen was die in die tijd niet zo makkelijk te vinden. Gelukkig had Albert Heijn die wel, thuis hadden wij een "moka espress", (een koffiepotje meegenomen uit Italië), zo kon ik toch ook lekkere koffie drinken. Langzamerhand wende ik wel aan de Nederlandse koffie, maar dan wel zonder koffiemelk, en niet zoveel koppen achter elkaar. Later kreeg ik van een kennis een eenvoudig espressoapparaat, en er kwamen meer soorten koffie op de markt. Nu heb ik al meerdere espressoapparaten versleten, en geniet ik dagelijks, samen met mijn partner van een lekkere schuimende espresso. Af en toe drink ik het "corretto", dat wil zeggen met een scheutje grappa erin, heerlijk. Gewone koffie vind ik nu ook wel lekker, ook bij een café, maar ik kies wel een café waarvan ik weet dat ze goede espresso hebben. Hier in Nijmegen is dat bij De Blonde Pater in de Houtstraat. Als ik in het centrum ben, kan ik niet laten daar even naar binnen te gaan. Jammer dat in Nederland de koffie zo duur is. Laatst waren we in Italië, in september 2010, en daar kostte de espresso 90 eurocent aan de bar, en aan een tafeltje rond de 1 euro. Behalve op het San Marcoplein in Venetië, daar hebben we de duurste koffie ooit gedronken, voor 12 euro, alleen was er ook live muziek bij. 

De tijden zijn veranderd, percolators zie je niet meer, ook gewone snelfilter koffiezetapparaten zijn er steeds minder. Het is de tijdperk van de Senseo, allerlei apparaten en smaken overspoelen de markt. De reclame doet de rest, koffie is nu big business.
En ik denk steeds aan die tijd, de tijd toen die percolator de hele dag aan stond. En aan die jonge collega's, die liters van dat bruine vocht naar binnen slurpten. Die koffie deed wonderen, die maakte het extra gezellig in die oude, grote keuken. De keuken is nu weg, ik ben met pensioen, maar de koffie is nog steeds gebleven.


Copyright © Smaniotto - Bekers - 23-11-2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten