Sinterklaas is weer in het land en als je de stapels reclame folders bekijkt, zal hij vast veel kado's brengen aan alle lieve kinderen. Ik herinner me mijn eerste kennismaking met de Heiligman (1971), ik werkte pas kort in het ziekenhuis en er zou een pakjesavond georganiseerd worden. Er werden liedjes gezongen en de spanning steeg. Plotseling stormden een aantal donkere mannen met veel kabaal binnen. Mijn nieuwe collega's vertelden mij dat dit zwarte pieten waren. Toen kwam Sint Nicolaas binnen. Ik stond perplex, ik begreep niet alles wat er werd gezegd, maar gezellig was het wel. Ik mocht ook bij de Sint komen en kreeg cadeautjes.
Voor mij was dit nieuw, in Italië wordt ook aan Sint Nicolaas gedaan, maar anders en niet overal. In de streek Trentino, waar ik vandaan kom is dit de Heilige Lucia (Santa Lucia), die op 13 december cadeautjes bij de kinderen brengt. Mijn herinneringen gaan terug naar het jaar waarin ik 6 jaar was. Het was een trieste dag, 2 maanden eerder stierf mijn vader aan een slopend pijnlijk ziekbed. Van die dagen zie ik alleen maar afschuwelijke beelden voorbij gaan, mijn vader dood op het bed, mijn moeder huilend en schreeuwend in het zwart gekleed... Toch lagen er op 13 december wat kleine cadeautjes klaar voor mij en mijn jongere zus. De jaren daarna werden beter en het feest van Santa Lucia werd goed gevierd. Het was leuk, wij moesten een briefje aan de Heilige schrijven. Natuurlijk waren wij lief geweest, misschien niet altijd, maar wij beloofden beter ons best te doen in de toekomst. Natuurlijk vroegen wij ook kadootjes, niet veel, de Heilige Lucia was arm vertelde mijn moeder. Op de avond voor 13 december werd een bord met tarwe of maïsmeel voor de ezel van Santa Lucia klaar gezet. Daar de briefjes bij en dan vroeg naar bed. Eindelijk 13 december, vlug opstaan en snel gaan kijken. Ja hoor, Santa Lucia was langs geweest. De ezel had de bloem opgegeten en nu lagen op het bord mandarijntjes, pinda's, wat snoep, een boekje, sokken en soms speelgoed. Inderdaad de heilige was dit jaar arm... Maar mijn zusje en ik waren heel erg blij, mandarijnen en pinda's kregen we anders nooit, laat staan nieuw speelgoed. Maar in die tijd was de Heilige echt arm, ook bij de andere kinderen in het dorp liet ze maar weinig achter.
Maar het mooiste van de Heilige Lucia, werd ons verteld, was dat zij bij sommige kinderen die het beter hadden ook iets voor ons had achtergelaten. Mijn zus en ik begrepen toen niet waarom dit zo was, maar leuk was het wel. Hier wat chocola, daar een kleurboekje en soms een pop voor mijn zusje en een bal voor mij...
*********************************************************
De Heilige Lucia van Syracuse (een stad op Sicilië) leefde (volgens de traditie) tussen 283 en 304, en werd gedood tijdens de christenvervolging.
Keizer Diocletanius regeerde toen.
Op de afbelding: Santa Lucia
Schilder : Francesco del Cossa (1436 - 1487)
Bron: WIKIPEDIA
Copyright © Smaniotto - Bekers - 16-11-2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten