Pasen
is een belangrijk christelijk feest vooraf gegaan door de Goede Week. Een week
met veel rituelen in de kerk, zoals Palmpasen en Goede Vrijdag.
Ik
ben katholiek opgevoed, dus ik herinner me in die week de lange liturgische
diensten, alles in het Latijn, onbegrijpelijk, triest en saai. En de kerkbanken
waren erg hard.
Maar
met Pasen was het feest. De kerkklokken luidden overal, de kerk was mooi
versierd met bloemen. Bijna alle dorpelingen waren aanwezig tijdens de mis. In
de katholieke kerk was er een gebod om met Pasen de Heilige Communie te
ontvangen, wat dus ook iedereen deed.
Na
de dienst begon op het kerkplein de echte pret. Wel liepen veel mannen snel
naar het café, maar de kinderen, jongens en ook wat volwassenen bleven op het
kerkplein. Ze haalden hardgekookte, gekleurde eieren uit hun zakken en tassen.
De eieren werden op de grond tegen de muur van de kerk gezet en om de beurt
probeerde men, vanaf een bepaalde afstand een ei met een munt te raken. De munt
moest wel in het ei blijven steken, lukte dit dan had je het ei gewonnen.
Dit
was een leuk, terugkerend schouwspel en er werd fanatiek gespeeld.
Hygiënisch
zal het niet geweest zijn, maar de eieren werden daarna toch nog opgegeten.
Wat
oudere mannen en vrouwen deden een ander spel. Zij probeerden het hardgekookte
ei van de tegenstander kapot te krijgen door er met het eigen ei tegenaan te
tikken. Ook dan won je het kapotte ei.
Mij
is het nooit gelukt, met de eerste tik was mijn ei al stuk.
De
eieren werden gekleurd met natuurlijke grondstoffen, zoals uien, kruiden, thee,
koffie, wijn enz.
Sommige
vrouwen konden dit heel erg goed en hun eieren waren heel mooi en glanzend.
Mijn moeder was niet zo goed in deze technieken, zij gebruikte stukjes harde
textielverf. Dat was misschien niet zo gezond, maar wel veel gemakkelijker. En
we hadden zo ook mooie, gekleurde eieren.
Een
andere Paas traditie was, en is nog steeds, elkaar chocolade eieren kado te
geven. Grote en kleine eieren, wel hol van binnen, en dan met een surprise
erin. In mijn kindertijd kreeg ik alleen goedkope kleine eitjes, maar de
surprise zat erin. Die was het belangrijkst.
De
chocolade eieren zijn in de loop van de tijd steeds groter geworden, mooier
ingepakt. Ook lieten mensen, tegen betaling natuurlijk, een kostbaar geschenk
in het ei doen.
Toen
was er geen paashaas in het dorp, die eieren verstopte. Nu is de paashaas,
"il coniglietto" (konijntje) ook daar aangekomen en verstopt men ook
eieren voor de kinderen.
Hier
in Nederland heb ik met veel plezier ook eieren voor mijn kinderen verstopt.
Eieren
beschilderen deden we ook, soms echte kunstwerken.
Helaas
is het door de afstanden, ieders verplichtingen nu niet gemakkelijk meer om
allemaal samen te komen om eieren te beschilderen. Soms
lukt dit nog wel, zoals in 2014, met de kleinkinderen van Thea.
Ze
vonden het leuk en hebben het heel goed gedaan. Zelf Maro, onze Maine Coon kat,
was diep onder de indruk...
Copyright © Pierino Smaniotto & Thea Bekers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten