vrijdag 18 maart 2016

Pasen

Pasen is een belangrijk christelijk feest vooraf gegaan door de Goede Week. Een week met veel rituelen in de kerk, zoals Palmpasen en Goede Vrijdag.
Ik ben katholiek opgevoed, dus ik herinner me in die week de lange liturgische diensten, alles in het Latijn, onbegrijpelijk, triest en saai. En de kerkbanken waren erg hard.
Maar met Pasen was het feest. De kerkklokken luidden overal, de kerk was mooi versierd met bloemen. Bijna alle dorpelingen waren aanwezig tijdens de mis. In de katholieke kerk was er een gebod om met Pasen de Heilige Communie te ontvangen, wat dus ook iedereen deed.
Na de dienst begon op het kerkplein de echte pret. Wel liepen veel mannen snel naar het café, maar de kinderen, jongens en ook wat volwassenen bleven op het kerkplein. Ze haalden hardgekookte, gekleurde eieren uit hun zakken en tassen. De eieren werden op de grond tegen de muur van de kerk gezet en om de beurt probeerde men, vanaf een bepaalde afstand een ei met een munt te raken. De munt moest wel in het ei blijven steken, lukte dit dan had je het ei gewonnen.
Dit was een leuk, terugkerend schouwspel en er werd fanatiek gespeeld.
Hygiënisch zal het niet geweest zijn, maar de eieren werden daarna toch nog opgegeten.
Wat oudere mannen en vrouwen deden een ander spel. Zij probeerden het hardgekookte ei van de tegenstander kapot te krijgen door er met het eigen ei tegenaan te tikken. Ook dan won je het kapotte ei.
Mij is het nooit gelukt, met de eerste tik was mijn ei al stuk.
De eieren werden gekleurd met natuurlijke grondstoffen, zoals uien, kruiden, thee, koffie, wijn enz.
Sommige vrouwen konden dit heel erg goed en hun eieren waren heel mooi en glanzend. Mijn moeder was niet zo goed in deze technieken, zij gebruikte stukjes harde textielverf. Dat was misschien niet zo gezond, maar wel veel gemakkelijker. En we hadden zo ook mooie, gekleurde eieren.
Een andere Paas traditie was, en is nog steeds, elkaar chocolade eieren kado te geven. Grote en kleine eieren, wel hol van binnen, en dan met een surprise erin. In mijn kindertijd kreeg ik alleen goedkope kleine eitjes, maar de surprise zat erin. Die was het belangrijkst.
De chocolade eieren zijn in de loop van de tijd steeds groter geworden, mooier ingepakt. Ook lieten mensen, tegen betaling natuurlijk, een kostbaar geschenk in het ei doen.
Toen was er geen paashaas in het dorp, die eieren verstopte. Nu is de paashaas, "il coniglietto" (konijntje) ook daar aangekomen en verstopt men ook eieren voor de kinderen.
Hier in Nederland heb ik met veel plezier ook eieren voor mijn kinderen verstopt.
Eieren beschilderen deden we ook, soms echte kunstwerken.
Helaas is het door de afstanden, ieders verplichtingen nu niet gemakkelijk meer om allemaal samen te komen om eieren te beschilderen. Soms lukt dit nog wel, zoals in 2014, met de kleinkinderen van Thea.
Ze vonden het leuk en hebben het heel goed gedaan. Zelf Maro, onze Maine Coon kat, was diep onder de indruk... 

Copyright © Pierino Smaniotto & Thea Bekers

Geen opmerkingen:

Een reactie posten